ေက်ာင္းဝင္းထဲက ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းခ်၍ ရမည္ေလာ

Written by  ဉာဏ္မ်ဳိးေအာင္

တကၠသိုလ္ေျမက အရင္းခံလာသည့္ ႏိုင္ငံေရးစိတ္ဓာတ္ျဖင့္ပင္ ကိုလိုနီစနစ္ဆိုးႀကီးကို ျမန္မာ့ေျမေပၚမွ တိုက္ထုတ္ခဲ့သကဲ့သို႔ အာဏာရွင္ စနစ္ဆိုးကိုလည္း အန္တုဖက္ၿပဳိင္ခဲ့ရာ အာဏာရွင္တို႔၏အမုန္းတရား မ်ားျဖင့္ တကၠသိုလ္နယ္ေျမတြင္ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္ တင္းက်ပ္စြာ ပိတ္ပင္ တားျမစ္ခဲ့ၾကသည္။

ဒီမိုကေရစီ စနစ္ကို ကူးေျပာင္းေနသည္ ဆိုေသာ သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္လက္ ထက္တြင္မူ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ပြင့္လင္းလြတ္လပ္စြာ လုပ္ကိုင္ခြင့္ ျပဳ လာသကဲ့သို႔ ႏွစ္ေပါင္း၂၀ နီးပါး ပိတ္ ပင္ထားခဲ့သည့္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္း သားမ်ား အေဆာင္ေနခြင့္ကို ျပန္လည္ ခြင့္ျပဳလိုက္သည့္အျပင္ ရန္ကုန္တကၠ သိုလ္ႀကီးကိုလည္း ေက်ာင္းသားမ်ားျဖင့္ ျပန္လည္ အသက္ဝင္ေစခဲ့သည္။

ယင္းေၾကာင့္ပင္ အစိုးရသစ္၏ အျပဳသေဘာေဆာင္သည့္ လုပ္ရပ္မ်ားႏွင့္အတူ ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာန၏ မူဝါဒသစ္ကို တကၠသိုလ္အသိုင္းအဝိုင္းသာမက ယခင္ေက်ာင္းသားေဟာင္းႀကီးမ်ားကပါ ဝမ္းသာအားရျဖင့္ ႀကဳိဆိုခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ဖြင့္လွစ္ၿပီး ရက္ပိုင္းခန္႔အၾကာတြင္ အေဆာင္ေနတကၠသို လ္ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ႏိုင္ငံေရးလုပ္လိုပါက တကၠသိုလ္အာဏာပိုင္တို႔၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ယူ ရမည္ဆိုသည့္ စည္းကမ္းခ်က္ကို အေျခခံပညာေရး ဦးစီးဌာနမွ အရာရွိတစ္ဦးက ထုတ္ျပန္ေျပာၾကားလိုက္ရာ ေက်ာင္း ဝင္းထဲကႏုိင္ငံေရးကို ဒီမိုကေရစီအစိုးရ ထိတ္လန္႔ေနၿပီေလာ၊ ေက်ာင္းဝင္းထဲက ႏိုင္ငံေရးကို အက်ဥ္းခ်၍ ရမည္ေလာဆိုသည့္ ေမးခြန္းမွာ ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္၊ ပညာေရးနယ္ပယ္တို႔တြင္ ဂယက္႐ိုက္သြားသည္။
 ယင္းကန္႔သတ္ခ်က္အေပၚတြင္ ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္မွ ပုဂၢဳိလ္မ်ား၊ ပညာေရး နယ္ပယ္မွ ပုဂၢဳိလ္မ်ားက ေခတ္ ဆိုးမွ စနစ္ဆိုးႀကီးကို လက္ဆင့္ကမ္းလာျခင္းဟု ျမင္ၾကသည္။

ယင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရး ေကာ္မတီ အတြင္းေရးမွဴး ဦးဝင္းျမင့္က “ဘယ္ေခတ္ ဘယ္စနစ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေက်ာင္းသားက သူ႔ဘာသူ ႏိုင္ငံေရးလုပ္တာ ဘယ္သူ႔ခြင့္ျပဳခ်က္ ယူခဲ့လို႔လဲ။ ႏိုင္ငံသားေတြ ႏိုင္ငံေရးလုပ္တာ ခြင့္ျပဳခ်က္ယူစရာ မလိုပါဘူးဗ်ာ။ ႏိုင္ငံေရးက ႏိုင္ငံသားတိုင္းနဲ႔ ပတ္သက္တယ္။ အခုေနတာ အဲသလို သတ္မွတ္တယ္။ တစ္ခ်ိန္ကက်ေတာ့လည္း ေက်ာင္းသားေတြ ႏိုင္ ငံေရးထဲမွာ မပါမေနရ၊ ပါတီ မဝင္မေနရဆိုၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြေတာင္ ေဖာင္ေတြ ေပးၿပီးေတာ့ တစ္ခါတည္း ဝင္ခိုင္းတာ မဟုတ္လား” ဟု ေဝဖန္ေထာက္ျပသည္။

အိမ္ရွင္မမ်ား ထမင္းခ်က္သည္ကအစ ႏိုင္ငံေရးပင္ ျဖစ္သည္ဟု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ႏိုင္ငံေရး အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆိုခ်က္ႏွင့္ ယဥ္ပါးခဲ့ေသာ ျမန္မာ့တကၠသိုလ္အသိုင္းအဝိုင္းမွာ လက္ရွိပညာေရးဆိုင္ရာမူဝါဒ ခ်မွတ္သူတို႔က ဖြင့္ဆိုခ်င္ေသာ ႏိုင္ငံေရးအဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆိုခ်က္ကိုမူ နားမလည္ ႏိုင္ေၾကာင္း လက္ရွိတကၠ သိုလ္ ေက်ာင္းသား၊ ဆရာဆရာမမ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းသားေဟာင္းအမ်ားစုက ဆိုသည္။

“ႏိုင္ငံေရးဆိုတာကို နားမလည္တဲ့သူေတြက ထုတ္ျပန္တဲ့ဟာပဲ ျဖစ္မယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သုံးသပ္တယ္။ အဓိက ကေတာ့ ေက်ာင္းထားတယ္ဆိုတာ ႏိုင္ငံေရးကိစၥ၊ ႏိုင္ငံရဲ႕အေရးအရာေတြကို စိတ္ဝင္စား လာေအာင္လုပ္ရတာ” ဟု ဒဂုံတကၠသိုလ္ ဆရာမ်ားသမဂၢအဖြဲ႕ဝင္ ဦးအာကာမိုးသူက ေဝဖန္သည္။

ယခင္အာဏာပိုင္ အစိုးရအဆက္ဆက္ လက္ထက္တြင္ အထက္တန္းအ႐ြယ္မွ စတင္ကာ တကၠသိုလ္ အဆင့္အထိ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ႏိုင္ငံေရးကင္းရွင္းရမည္ဆို ခံဝန္ခ်က္ကို ေက်ာင္းအပ္စမွာပင္ လက္မွတ္ေရးထိုး ဝန္ခံကတိျပဳရၿပီး ယင္းမူဝါဒမွာ ယခုတိုင္ ေျပာင္းလဲျခင္း မရွိေသးျခင္းပင္ ျဖစ္ေၾကာင္း ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္တြင္ေက်ာင္းတက္ေနေသာ ေက်ာင္းသားအမ်ားစုက ဆိုသည္။

ထို႔ျပင္ လက္ရွိဒီမိုကေရစီ အစိုးရ၏မူဝါဒ အသစ္ေၾကာင့္ အေဆာင္ျပန္ေနခြင့္ ရေတာ့မည့္ တကၠသို လ္ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ႏိုင္ငံေရးကင္းရွင္းပါသည္ဆိုေသာ စည္းကမ္းခ်က္ကို လက္မွတ္ေရးထိုး ခိုင္းရန္ ညႊန္ၾကားထားသည္ဟု သိရေၾကာင္း ဒဂုံတကၠသိုလ္တြင္ လက္ေထာက္ကထိက တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနေ သာ ဆရာလည္း ျဖစ္သည့္ ဦးအာကာမိုးသူက ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားသည္။

ေက်ာင္းသားမ်ားကို ႏိုင္ငံေရးလုပ္ရာ၌ ခြင့္ျပဳခ်က္ ေတာင္းခံရန္ပညတ္ထားေသာ္လည္း ေက်ာင္း သား ေက်ာင္းသူမ်ားႏွင့္ ဆရာဆရာမအမ်ားစုကို လက္ရွိ အာဏာရပါတီျဖစ္ေသာ ႀကံ့ခိုင္ေရးႏွင့္ဖြံ႕ၿဖဳိးေရး ပါတီသို႔ မဝင္မေနရ ပုံစံမ်ဳိး စည္း႐ုံးလုပ္ေဆာင္မႈမ်ား ရွိေနေၾကာင္း ၎က ဖြင့္ဟသည္။

ပညာေရး အာဏာပိုင္မ်ားက ယင္းကဲ့သို႔ မူဝါဒမ်ား ထုတ္ျပန္ရန္ ႀကဳိးစားေနေသာ္လည္း ဥပေဒအားလုံး၏ အခ်ဳပ္ျဖစ္ေသာ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒတြင္မူ အသက္ (၁၈) ႏွစ္ ျပည့္ၿပီးေသာ ႏိုင္ငံသားတိုင္း ကို ေ႐ြးေကာက္ပြဲမ်ား၌ မဲေပးပိုင္ခြင့္၊ မိမိယုံၾကည္ရာ ႏိုင္ငံေရးပါတီတြင္ ဝင္ေရာက္ လႈပ္ရွားပိုင္ခြင့္ႏွင့္ လြတ္လပ္စြာေရးသား၊ ျဖန္႔ခ်ိပိုင္ခြင့္တို႔ကို ခြင့္ျပဳထားၿပီး ျဖစ္သည္။

သို႔ျဖစ္ရာ သာမန္ႏိုင္ငံသား တစ္ေယာက္သည္ တကၠသိုလ္ပရဝဏ္ ျပင္ပတြင္ ႏိုင္ငံသား အခြင့္အေရးကို အျပည့္အဝ ခံစားပိုင္ခြင့္ရွိၿပီး ယင္းပရဝဏ္အတြင္းသို႔ ခိုလႈံခါမွ ႏိုင္ငံသား အခြင့္အေရးတစ္ဆင့္ နိမ့္ေတာ့ မည္ကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနေၾကာင္း ႏိုင္ငံေရး သမားမ်ားက ေထာက္ျပသည္။

ယင္းကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ ဗမာႏိုင္ငံလုံး ဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ားအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ဗဟိုလုပ္ငန္းေကာ္ မတီဥကၠ႒ ကိုေက်ာ္ကိုကိုကမူ “တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား အ႐ြယ္က အသက္ ၁၈ႏွစ္ ျဖစ္တယ္။ မဲေပး လို႔လည္း ရတယ္။ ကိုယ္ႏွစ္သက္ ယုံၾကည္ရာ ႏိုင္ငံေရးပါတီမွာ ဝင္ေရာက္လႈပ္ရွားပိုင္ခြင့္ ရွိတယ္။ ဒါကို တကၠသိုလ္ အာဏာပိုင္ကို အေၾကာင္းၾကားရမယ္ဆိုတာ မျဖစ္သင့္ဘူး။ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈ တစ္ခုလို သက္ေရာက္ေနတယ္” ဟု သုံးသပ္သည္။

ယင္းကဲ့သို႔ ႏိုင္ငံသား အခြင့္အေရးႏွင့္ ေက်ာင္းသား အခြင့္အေရးမ်ားကို ဆရာ ဆရာမမ်ား၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ ရမွသာ လႈပ္ရွားခြင့္ ျပဳမည္ဆိုေသာ စည္းကမ္းခ်က္မ်ဳိးကို ၎တို႔သမဂၢက လက္မခံႏိုင္ေၾကာင္း ကိုေက်ာ္ ကိုကိုက ကန္႔ကြက္သည္။

ႏွစ္ေပါင္းရာခ်ီ အာဏာပိုင္စနစ္ျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ခံထားရေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ ဒီမိုကရက္တစ္လုပ္ထုံး လုပ္နည္းမ်ားကို ကြၽမ္းက်င္ ပိုင္ႏိုင္သည့္ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ား ရွားပါးလ်က္ရွိရာ ေနာက္လႊတ္ေတာ္ သက္တမ္းမ်ားတြင္ အစားထိုးတာဝန္ယူလာမည့္ လူငယ္ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ေလာင္းလ်ာ မ်ား ေမြးထုတ္ေပးႏိုင္ေရး အတြက္ ယင္းမူဝါဒက အဟန္႔အတားသဖြယ္ ျဖစ္လာႏိုင္မည္ေလာ စဥ္းစား စရာျဖစ္လာသည္။

တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ားသည္ အသင္းအဖြဲ႕မ်ား၌ ဝင္ေရာက္လႈပ္ရွားျခင္း၊ သမဂၢ ကဲ့သို႔ေသာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား ဖြဲ႕စည္းကာ အဆိုတင္ျငင္းခုံမႈမ်ား လုပ္ေဆာင္ျခင္းတို႔မွာ တကၠသို လ္ ေက်ာင္းသား ဘဝကပင္ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းလ်ာမ်ား လိုအပ္သည့္ အရည္ အခ်င္းမ်ားကို ေလ့က်င့္ေနျခင္း ျဖစ္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢကို ေက်ာင္းသားလႊတ္ေတာ္ဟု ယူဆထားေၾကာင္း ကိုေက်ာ္ကိုကိုက ရွင္းျပသည္။

“ဒီလိုအခ်ိန္မ်ဳိးမွာ ေက်ာင္းသားေတြက ေလ့က်င့္မႈ မရွိရင္ ဘယ္လို အခ်ိန္မ်ဳိးမွာ သြားေလ့က်င့္ရမွာလဲ” ဟု ကိုေက်ာ္ကိုကိုက တကၠသိုလ္ အာဏာပိုင္မ်ားကို ေမးခြန္းထုတ္သည္။

ဒီမိုကေရစီစနစ္ က်င့္သုံးေသာ ပါလီမန္ ဒီမိုကေရစီအစိုးရလက္ထက္တြင္ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ႏိုင္ငံမ်ား အားလုံး ေလးစားရသည့္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၌ ပညာဆည္းပူးခဲ့ေသာ လက္ရွိ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ (ျမန္မာ) ဥကၠ႒ ဦးသုေဝကမူ ၎တို႔ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားဘဝတြင္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢကဲ့သို႔ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား ဖြဲ႕စည္းလႈပ္ရွားျခင္းသာမက ဆိုရွယ္လစ္ဝါဒ ေလ့လာေရးလူငယ္အဖြဲ႕ကဲ့သို႔ေ သာ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႕အစည္းမ်ဳိးကိုလည္း ဖြဲ႕စည္းဖူးေၾကာင္း ျပန္ေျပာင္းေျပာျပသည္။

ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ားသည္ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ကင္းရွင္းရမည္ဆိုေသာ အယူအဆမွာ တပ္မေတာ္အစိုးရ အာဏာသိမ္းေသာ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းမွစတင္ကာ အာဏာပိုင္အစိုးရအဆက္ဆက္ လက္ထက္၌ က်င့္သုံးခဲ့ေသာ ပညာေရးမူဝါဒ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ယင္းမူဝါဒေၾကာင့္ပင္ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ား၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ စာသင္ၾကားရန္ တာဝန္ရွိေသာဆရာ ဆရာမမ်ားမွာ စာသင္ၾကားေရးထက္ စည္းကမ္း ထိန္းသိမ္းေရးကို ပိုမိုဦးစားေပးေနရေၾကာင္း ဦးသန္႔ အေရးအခင္း၌ ပါဝင္ခဲ့ေသာ ေက်ာင္း သားေဟာင္း ဦးရာေက်ာ္က ေထာက္ျပသည္။

“အစိုးရိမ္ႀကီးေလ ပိုၿပီး႐ုန္းရေလဆိုတဲ့ သေဘာတရားေတြလည္း ရွိတယ္” ဟု ဦးရာေက်ာ္က ဆိုသည္။

ပညာေရးမူဝါဒ အေျပာင္းအလဲ ျမန္ဆန္ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ အစိုးရတစ္ရပ္တက္တိုင္း မူဝါဒတစ္မ်ဳိးေျပာ င္းေသာ အစိုးရ တကၠသိုလ္ (Government University) မ်ဳိးေၾကာင့္ အစိုးရ ညႊန္ၾကားသည့္ သင္႐ိုးမ်ားကို သာ သင္ၾကားေပးေနရၿပီး ပညာေရးလြတ္လပ္ခြင့္ (Academic Freedom) ရွိေသာ ႏိုင္ငံေတာ္တကၠသိုလ္ (State University) မ်ဳိး ေျပာင္းလဲသင့္ေၾကာင္း ဦးအာကာမိုးသူက အႀကံျပဳသည္။

“အဓိက ျပႆနာကေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးသမားေတြက ပညာေရးကို ဝင္ေထာက္တယ္” ဟု ၎ကဆိုသည္။

ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ေက်ာင္းသားအခြင့္အေရးအရ စာေပလြတ္လပ္ခြင့္ႏွင့္ အသင္းအပင္းဖြဲ႕စည္းခြင့္ မ်ား ရွိၿပီး ႏိုင္ငံသားအခြင့္အေရးအရလည္း မိမိ ႀကဳိက္ႏွစ္သက္သည့္ ပါတီကို ဝင္ေရာက္ လႈပ္ရွားႏိုင္ခြင့္ ရွိေၾကာင္း ၎က ေထာက္ျပသည္။ တကၠသိုလ္ ဆရာ ဆရာမမ်ား၏ တာဝန္မွာ ေက်ာင္းသားမ်ား ကို ေဝဖန္ စဥ္းစားတတ္ေသာ စြမ္းရည္ထူေထာင္ေပးရမည့္ တာဝန္သာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီ တစ္ခု၏ ၾသဇာခံ မျဖစ္သင့္ေၾကာင္း ဒဂုံတကၠသိုလ္မွ သ႐ုပ္ျပဆရာတစ္ဦးက ေထာက္ျပသည္။

ဆရာအာကာမိုးသူက ၎ကိုယ္တိုင္မွာ အာဏာပိုင္အစိုးရလက္ထက္တြင္ ပညာဆည္းပူးခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ၿပီး အာဏာပိုင္မ်ား ျပ႒ာန္းေသာ ပညာေရးစနစ္ဆိုးကို ေကာင္းစြာ နားလည္ေၾကာင္း၊ အေဆာင္ေနေက်ာ င္းသားမ်ားသည္ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ခြင့္ ေတာင္းခံရမည္ဆိုေသာ ပညာေရးမူဝါဒႏွင့္ပတ္သက္၍ အင္မတ န္ ေၾကာက္စရာေကာင္းေသာမူဝါဒ ျဖစ္ေၾကာင္း သုံးသပ္သည္။

ယခင္ေခတ္ အဆက္ဆက္က ယင္းကဲ့သို႔ပင္ ပိတ္ဆို႔မႈကို အေျချပဳေသာမူဝါဒ မ်ားေၾကာင့္ ေက်ာင္းသား အေရးအခင္း ကဲ့သို႔ေသာ ပညာေရး မူဝါဒအမွား၏ အက်ဳိးအဆက္မ်ား ျဖစ္ေပၚခဲ့ဖူးရာ လက္ရွိ မူဝါဒသစ္မွာ မည္ကဲ့သို႔ေသာ ျပႆနာဆိုးမ်ား ေမြးဖြားေပးမည္ကို ေစာင့္ၾကည့္ရဦးမည္ ျဖစ္ၿပီး တကၠသိုလ္ပရဝဏ္ထဲ တြင္ ႏိုင္ငံသား အခြင့္အေရး ခံစားခြင့္ရွိ၊ မရွိကိုလည္း ပညာေရး မူဝါဒခ်မွတ္သူမ်ားဘက္က ေျဖၾကားေပး ရဦးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ႏိုင္ငံေရးအကဲခတ္တစ္ဦးက ဆိုသည္။

ေခတ္အဆက္ဆက္ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ၾကည့္ပါက ေက်ာင္းသားမ်ားမွာ ဝါသနာပါရာကို သင္ယူေလ့လာရင္း ေက်ာင္းပရဝဏ္အတြင္း ေပ်ာ္ေမြ႕သူမ်ားသာ ျဖစ္ၿပီး တိုင္းျပည္အတြက္ လိုအပ္သည့္ အခ်ိန္တြင္ေတာ့ စနစ္ဆိုး၊ ေခတ္ဆိုး၊ ေခါင္းေဆာင္ဆိုးမ်ားကို တိုက္ထုတ္ရန္ လက္နက္ကိုင္ရန္ ဝန္မေလး သကဲ့သို႔ ေသနတ္ေျပာင္းဝေရွ႕ မတ္တတ္ရပ္ရဲသူ မ်ားလည္း ျဖစ္ၾကေၾကာင္း ေတြ႕ရမည္ ျဖစ္သည္။
ယင္းေၾကာင့္ ေသနတ္မေၾကာက္၊ တုတ္မေၾကာက္ သူမ်ားကို စည္းကမ္းခ်က္ကေလး တစ္ခုက တားဆီးရႏိုင္မည္ မဟုတ္ေၾကာင္းလည္း ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား၊ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ဆိုၾကသည္။

ႏုိင္ငံေရး ေလ့လာဆန္းစစ္သူ တစ္ဦးကမူ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ပညာေရး ဝန္ႀကီးဌာနအၾကား ႏုိင္ငံေရးကုိ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆုိခ်က္ ကြာဟျခင္း ျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း သုံးသပ္သည္။

ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္လည္း ျဖစ္သူ ဦးဝင္းျမင့္ကမူ “ဘယ္လို ဥပေဒ ျပဌာန္းျပ႒ာန္း ဘယ္လိုစည္းကမ္း သတ္မွတ္သတ္မွတ္ တကယ္ႏိုင္ငံေရး လုပ္ရမယ့္ အခ်ိန္က်ေတာ့ ဥပေဒေတြ၊ စည္းကမ္းေတြက အာနိသင္ ျပယ္တာမ်ဳိး ျဖစ္တတ္ပါတယ္” ဟု ေျပာဆိုလိုက္သည္။

ယင္းသည္ပင္ ေက်ာင္းဝင္းထဲက ႏိုင္ငံေရးကို အက်ဥ္းခ်ႏိုင္မည္ေလာ ဆိုေသာ ေမးခြန္း၏ အေျဖျဖစ္မည္ ထင္သည္။

ဥာဏ္မ်ိဳးေအာင္