ဗမာႏိုင္ငံမွာ ဘာသာေရး လြတ္လပ္ခြင့္ ရွိသတဲ့လား

Written By ဥာဏ္မ်ိဳးေအာင္

ဘာသာေရး လြတ္လပ္ခြင့္လို႔ ေျပာလိုက္ရင္ အစိုးရဘက္က
ေရွ႕ေနလိုက္ေပးဖို႔ အသင့္အေနအထား ျပင္ထားတဲ့ ပညာ
တတ္ေတြက ရန္ကုန္ျမိဳ႕လယ္ေကာင္က ဗုဒၶဘာသာအထိမ္း
အမွတ္ ဆူးေလဘုရားရယ္၊ ဆူးေလဘုရားနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းက
ခရစ္ယာန္ဘာသာ အထိမ္းအမွတ္ ဧမာေႏြလဘုရားေက်ာင္းရယ္၊
ဆူးေလဘုရားအနီးက အစၥလာမ္ဘာသာ အထိမ္းအမွတ္ျဖစ္တဲ့
ဗလီ၀တ္ေက်ာင္းရယ္ စတဲ့ မတူညီတဲ့ ဘာသာေရး အေဆာက္
အအံုေတြ နီးနီးကပ္ကပ္ တည္ရွိေနတာကို လက္ ညွိဳး ထိုးျပျပီး
ဗမာႏိုင္ငံမွာ ကိုယ္ႏွစ္သက္ရာ ဘာသာကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္
ကိုးကြယ္ႏိုင္ေၾကာင္း အားပါးတရ ရွင္းျပ တတ္ၾကတယ္။

ဒီပညာတတ္ေတြ ေဖာက္လိုက္တဲ့ ေလလမ္းေၾကာကို ေနာက္ပိုင္းမွာ
ဧည့္လမ္းညႊန္ေတြပါ အလြယ္တကူ လက္ခံျပီး ႏိုင္ငံျခားသားဧည့္
သည္ေတြကို ရွင္းျပတာေတြလဲ ၾကားရဖူးပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဗမာႏိုင္ငံမွာ
ဘာသာေရး လြတ္လပ္ခြင့္ အမွန္တကယ္ ရွိရဲ႕လားဆိုတာကို
 ႏိုင္ငံေတာ္နဲ႔ ဘုရားေက်ာင္းေတာ္ၾကား စည္းပိုင္းျခားထားမႈ စံေတြကို
အသံုးျပဳ ျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ေဆြးေႏြးသြားပါမယ္။ ဒီလိုေဆြးေႏြးရာမွာ
အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒနဲ႔ တရား
လႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကို အဓိကထားျပီးေတာ့
စံျပဳထားပါတယ္။

အေမရိကန္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒရဲ႕ ပထမျပင္ဆင္ခ်က္မွာ
လႊတ္ေတာ္က ဘာသာတရားတစ္ခုကို ႏိုင္ငံေတာ္ဘာသာ အျဖစ္
ထူေထာင္တဲ့ သို႔မဟုတ္ လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈကို
တားျမစ္တဲ့ မည္သည့္ ဥပေဒကိုမွ မျပဳရဘူး၊ မျပဌာန္း ရဘူးလို႔
ေရးထားပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ဘာသာ မထူေထာင္ရဘူးဆိုတာ
အစိုးရက ဘာသာတရားတစ္ခုကို တျခားဘာသာ တရားတစ္ခု
ထက္ မ်က္ႏွာသာေပးတာ၊ ဘာသာတရားမဟုတ္တဲ့ ယံုၾကည္
သက္၀င္မႈ (ဥပမာ- ဘာသာမဲ့Atheism)တစ္ခု ထက္ ေထာက္
ခံတာ၊ ေထာက္ပံ့တာ မလုပ္ရဘူးလို႔ တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္က
အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိပါတယ္။ ဒီျပဌာန္းခ်က္ဟာ ဘုရားေက်ာင္းနဲ႔
ႏိုင္ငံေတာ္ၾကားမွာ နံရံျခားထားတာလို႔ (အစိုးလုပ္ငန္းေတြကို
ဘာသာေရးနဲ႔ မေရာတာကို ဆိုလိုတာ) ဆိုၾကပါတယ္။ သူတို႔ဆီမွာ
ခရစ္ယာန္ေတြ မ်ားလု႔ိ ဘုရားေက်ာင္းလို႔ သံုးထားေပမယ့္
ဗမာႏိုင္ငံမွာေတာ့ ဗုဒၶဘာသာက အမ်ားစု ျဖစ္ေတာ့ ဘုန္းၾကီး
ေက်ာင္းနဲ႔ အစိုးရၾကားမွာ နံရံျခားထားႏိုင္မႈ ရွိရမယ္လို႔ ေကာက္
ယူသင့္ပါတယ္။ လိုရင္းက ေတာ့ အစိုးရလုပ္ငန္းေတြကို
ဘယ္ဘာသာေရးနဲ႔မွ မဆက္ႏႊယ္၊ မေရာယွက္တဲ့ ေလာကီ
ေရးသက္သက္ အစိုးရ (Secular Government)မ်ိဳးကို ဆိုလိုတာပါ။

ဒီျပဌာန္းခ်က္အရပဲ အစိုးရက ဘုရားေက်ာင္းနဲ႔ ဆက္ႏႊယ္တဲ့
စာသင္ေက်ာင္းေတြကို ဘာသာေရးအေၾကာင္းအရာ မပါတဲ့
ေလာကီေရးသက္သက္ပဲ ပါတဲ့ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းစာအုပ္
(Secular Textbooks)ေတြေလာက္ပဲ ေထာက္ပံ့လို႔ ရတယ္။
ဘုရားေက်ာင္းနဲ႔ ဆက္ႏႊယ္တဲ့ စာသင္ေက်ာင္းေတြမွာ
စာသင္ေပးေနတဲ့ ဆရာေတြရဲ႕ လခကို အစိုးရက မေပးရဘူးလို႕
တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္က တားျမစ္ထားတယ္။ ဘာသာေရးနဲ႔
ဆက္ႏႊယ္တဲ့ စာသင္ေက်ာင္းေတြ အသံုးျပဳဖို႔ ျပည္သူ႕ ဘ႑ာေငြ
ခြင့္ျပဳေပးရင္လဲ ေလာကီေရးသက္သက္ပဲ ပါတဲ့ သင္ရိုးညႊန္းတမ္း
စာအုပ္ေတြအတြက္ပဲ သံုးခြင့္ရွိတယ္။ ဆရာ ေတြကို လခေပးဖို႔
အတြက္ သံုးခြင့္မရွိဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းစာအုပ္
တစ္အုပ္မွာ ပါတဲ့ အေၾကာင္းအရာ ေတြကို ၾကည့္ျပီးေတာ့
ဘာသာတရားတစ္ခုကို အားေပးေထာက္ခံေနသလားဆိုတာ
အလြယ္တကူ သိႏိုင္ေပမယ့္ ဆရာ တစ္ေယာက္က စာသင္
ခန္းထဲမွာ ဘာသာတရားတစ္ခုကို အားေပးေထာက္ခံ ေျပာဆို
ေနလားဆိုတာ အစိုးရက မသိႏိုင္လို႔ ပါပဲ။ တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္ရဲ႕
အထက္က ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေပၚမွာ အေျခခံျပီးေတာ့ ဗမာႏိုင္ငံကို ျပန္ၾကည့္ၾကည့္ပါ။

ဗမာႏိုင္ငံမွာေတာ့ ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းေတြမွာ
ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြ ဦးေဆာင္ ဖြင့္လွစ္တဲ့ စာသင္ေက်ာင္းက
ဆရာ၊ ဆရာမေတြအတြက္ အစိုးရက လခ ေထာက္ပံ့ေပးတာေတြ
ရွိပါတယ္။ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းေတြမွာလဲ အဓိက ပါ၀င္ တာက
ဗုဒၶစာေပက ယူထားတဲ့ ဇာတ္နိပါတ္ေတြ၊ ပံု၀တၳဳေတြ၊ ဆံုးမစာ
ေတြပါပဲ။ ျပည္သူ႕နီတိ သင္ရိုးညႊန္းတမ္း စာအုပ္ေတြ မွာဆိုရင္လဲ
ေက်ာင္းသားေတြကို ဒီမိုကရက္တစ္ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဒီမိုကေရစီ
သေဘာတရား၊ ႏိုင္ငံသားအခြင့္အေရး စတာ ေတြကို သင္ေပး
ရမယ့္အစား ဗုဒၶစာေပက ယူထားတဲ့ က်င့္၀တ္ေတြ၊ နီတိေတြ၊
ဆံုးမစာေတြက စာအုပ္ အျပည့္ပါပဲ။ ေက်ာ င္းသားေတြကို
သင္ၾကားေပးတဲ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြကလဲ ဗုဒၶဘာသာ၀င္
အမ်ားစုျဖစ္ျပီးေတာ့ ဆံုးမစကား ေျပာရင္လဲ ဗုဒၶ စာေပက
ၾကားနာ၊ ဖတ္မွတ္ထားတာေတြကို အေျခခံျပီးေတာ့ပဲ
ေျပာဆိုဆံုးမၾကပါတယ္။ ဒီလုိ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြဟာ
ဘာသာတရားတစ္ခုကို ႏိုင္ငံေတာ္ဘာသာအျဖစ္
မထူေထာင္ေရး ပုဒ္မရဲ႕ အႏွစ္သာရကို ခ်ိဳးေဖာက္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာေတာ့ အစိုးရစာသင္ေက်ာင္းေတြမွာ
ဘုရားစာရြတ္ဆိုတာကိုေတာင္ တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္က တားျမစ္
ထားပါတယ္။ အစိုးရစာသင္ေက်ာင္းေတြမွာ သမၼာက်မ္းစာ
ဖတ္တာကိုေတာင္ တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္က လက္မခံဘူး၊
ပယ္ခ်တယ္။ Alabamaျပည္နယ္က ဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို မလိုက္နာဘဲ
 ေရွာင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ျငိမ္ျငိမ္သက္သက္ ဘုရားစာ ရြတ္တာ၊
တရားထိုင္တာ လုပ္ဖို႔ အစိုးရစာသင္ေက်ာင္းေတြက ေန႔စဥ္ တ
စ္မိနစ္ ခြင့္ျပဳႏိုင္တဲ့ ဥပေဒျပဳတယ္။ တရားလႊတ္ ေတာ္ခ်ဳပ္က
ဒီဥပေဒဟာ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒနဲ႔ မညီဘူး၊ ဘာသာေရးနဲ႔
ပတ္သက္လာရင္ အစိုးရက လံုး၀ ၾကားေနရ မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္
လိုက္တယ္။ ဒီ့ေနာက္ အစိုးရစာသင္ေက်ာင္းမွာ လုပ္တဲ့
 ေဘာလံုးျပိဳင္ပြဲေတြမွာေတာင္ ေက်ာင္းသားေတြ အုပ္စုဖြဲ႕
ဘုရားရွိခိုးတာကို တားျမစ္ထားပါတယ္။

ဗမာႏိုင္ငံမွာေတာ့ ေအာက္ေျခအဆင့္ မူလတန္းေလာက္ကတိုင္
တကၠသိုလ္၀င္တန္းေလာက္အထိ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် မနက္တိုင္း
ဗုဒၶဘာသာ ဘုရားရွိခိုးစာေတြ ရြတ္ဆိုျပီးေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြ
အားလံုး ရွိခိုးရပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြကို အတန္းပိုင္ ဆရာ၊
ဆရာမေတြက အသင္းလိုက္ ခြဲျပီးေတာ့ ေန႔စဥ္ ဘုရားပန္းအိုး ေရလဲ တာ၊ ေက်ာင္းသားေတြဆီက ေငြစုျပီးေတာ့ ဘုရားပန္း ၀ယ္ကပ္ခိုင္း
တာေတြ လုပ္ခိုင္းပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဘာသာေရး
အထိမ္းအမွတ္ပြဲ ေတြျဖစ္တဲ့ ကထိန္သကၤန္း ကပ္တာ၊ ၀ါဆိုသကၤန္း
ကပ္တာေတြကိုလဲ တကၠသိုလ္အဆင့္ထိ ဆရာ၊ ဆရာမေတြက
ဦးစီး ဦးေဆာင္ျပဳ ေဆာ္ၾသျပီးေတာ့ ေငြေကာက္တာေတြ၊
လွဴဒါန္းတာေတြ ျပဳၾကပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ တကၠသိုလ္အတြင္းမွာ
ဗုဒၶ ဘာသာ ၀တ္ရြတ္အသင္းေတြ ဖြဲ႕ျပီးေတာ့ အလွည့္က်
၀တ္ရြတ္တာ၊ ၀တ္ရြတ္ျပိဳင္ပြဲ က်င္းပတာေတြလဲ ေတြ႕ရ
ပါတယ္။ ဒါေတြဟာ ဘာသာတရားတစ္ခုကို ႏိုင္ငံေတာ္
ဘာသာအျဖစ္ မထူေထာင္ေရးဆိုတဲ့ ပုဒ္မကို ခ်ိဳးေဖာက္ေန
တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဘာသာေရး လြတ္လပ္ခြင့္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အေမရိကန္ ျပည္
ေထာင္စုမွာ ေဆြးေႏြးျငင္းခံုခဲ့ရတဲ့ ဥပမာေလးတစ္ခုကို ၾကည့္ရ
ေအာင္ပါ။ ႏိုင္ငံေတာ္ သစၥာအဓိဌာန္ျပဳခ်က္ (Pledge of Allegiance)မွာ
အစက “ဘုရားသခင္ရဲ႕ ၾကည့္ရႈ႕ေစာင့္ မမႈ (Under God)” ဆိုတဲ့
စကားလံုး မပါပါဘူး။ ဒီစကားလံုးကို ၁၉၅၄ခုႏွစ္မွာ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒကို
ေၾကာက္လန္႕စိတ္ ျမင့္ တက္ေနခ်ိန္တုန္းက လႊတ္ေတာ္က
အပိုထပ္ထည့္လိုက္တဲ့ စာသားေတြပါ။ ၂၀၀၄ခုႏွစ္ေရာက္ေတာ့
ဒီျပဌာန္းခ်က္က ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒရဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္ဘာသာ
မထူေထာင္ေရး သတ္မွတ္ခ်က္ကို ခ်ိဳးေဖာက္ရာ ေရာက္ေနသလား
ဆိုတာကို တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္က ၾကားနာရပါတယ္။

စာသင္ေက်ာင္းက ေက်ာင္းသားေတြကို ႏိုင္ငံေတာ္သစၥာ
အဓိဌာန္ျပဳခ်က္ ဆိုခိုင္းတာဟာ သူ႕ သမီးရဲ႕ ဘာသာေရး
လြတ္လပ္ခြင့္ကို ခ်ိဳးေဖာက္တာျဖစ္ေၾကာင္း ဘာသာမဲ့
၀ါဒီတစ္ေယာက္က ဆြဲခ်က္တင္ျပီး စာသင္ေက်ာင္းကို
တရားစြဲဆိုလာလို႔ပါ။ ဒီမွာတင္ အေခ်အတင္ ေဆြးေႏြးျငင္းခံု
တာေတြ ရွိလာပါတယ္။

ဘာသာမဲ့၀ါဒီကေတာ့ ျပည္သူ လူထုဆီက ေကာက္ခံထားတဲ့
အခြန္ေငြေတြကို လစာအျဖစ္ ယူထားတဲ့ ဆရာ ဆရာမ ေတြက
မနက္တိုင္း ေက်ာင္းသားေတြကို အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုဟာ
ဘုရားသခင္ရဲ႕ ၾကည့္ရႈ႕ေစာင့္မမႈခံရတဲ့ တစ္ခု တည္းေသာ
ႏိုင္ငံျဖစ္ေၾကာင္း “One Nation Under God”ကို ဦးစီးဦးေဆာင္ျပဳ
အဆိုခိုင္းေၾကာင္း၊ ဘုရားသခင္ ရွိတယ္ ဆိုတဲ့ လူမ်ားစုရဲ႕
ယံုၾကည္ခ်က္ကို လက္မခံသူေတြရဲ႕ ဘာသာေရးလြတ္လပ္ခြင့္ကို
 ခ်ိဳးေဖာက္ရာ ေရာက္ေၾကာင္း၊ အစိုးရကိုယ္စားလွယ္ေတြ
(ဆရာဆရာမေတြ) က ကေလးငယ္ေတြကို ဒီတယူသန္၀ါဒကို
ထပ္ခါထပ္ခါ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ဆိုခိုင္းတာဟာ အစိုးရရဲ႕ ဘာသာ
ေရးၾကားေနမႈ၀ါဒကို ခ်ိဳးေဖာက္ရာေရာက္ေၾကာင္း ေျပာဆိုပါတယ္။
တရားအစြဲခံရတဲ့ စာသင္ေက်ာင္းရဲ႕ကိုယ္စား ေလွ်ာက္ထား
ေပးသူကေတာ့ ဒီလိုအဆိုခိုင္းတာက ဘာသာေရးလြတ္လပ္ခြင့္ကို
ခ်ိဳးေဖာက္တာ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ စည္းလံုးညီညႊတ္မႈနဲ႔ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္
ဓါတ္ကို ျမွင့္တင္ေပးဖို႔သာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေခ်ပပါတယ္။

အလားတူ ေနာက္ထပ္ ဥပမာတစ္ခုကေတာ့ သမၼာက်မ္းစာပါ
ဖန္ဆင္းရွင္၀ါဒကို ဆင့္ကဲျဖစ္စဥ္သီအိုရီနဲ႕အတူ အစိုးရ
စာသင္ေက်ာင္းရဲ႕ သိပၸံသင္ရိုးေတြမွာ ထည့္သင္မယ့္ Louisiana
ျပည္နယ္ရဲ႕ ဥပေဒကို တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္က ပယ္ခ် ဘူးပါတယ္။
တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္က ဖန္ဆင္းရွင္၀ါဒဟာ ဘာသာေရး
အယူအဆျဖစ္ေၾကာင္း၊ သိပၸံသေဘာတရား မဟုတ္ေၾကာင္း၊
ဒါကို ေက်ာင္းသင္ရိုးေတြထဲမွာ ထည့္သင္တာဟာ ႏိုင္ငံေတာ္
ဘာသာ မထူေထာင္ေရး ပုဒ္မကို ခ်ိဳးေဖာက္ရာ ေရာက္ေၾကာင္း
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ပါတယ္။ အထက္က ဥပမာေတြဟာ
အစိုးရရဲ႕ လုပ္ငန္းေဆာင္တာ ေတြကို ဘာသာေရးတစ္ခုခုနဲ႔
ေရာယွက္မသြားဖို႔၊ အစိုးရက ဘာသာတရားတစ္ခုကို
ႏိုင္ငံေတာ္ဘာသာ ျပဌာန္းလိုက္ရင္ ႏိုင္ငံေတာ္ ဘာသာဆိုတဲ့
အရွိန္အ၀ါနဲ႔ တျခားဘာသာေတြကို ဖိႏွိပ္တာ၊ အထူးအခြင့္အေရး
ရယူတာ၊ ဘာသာေရးကို အေျခခံျပီးေတာ့ အစိုးရက ႏိုင္ငံသား
ခ်င္းခ်င္းကို ခြဲျခားဆက္ဆံတာမ်ိဳးေတြ မျဖစ္ရေလေအာင္
တားျမစ္ထားတာပါ။ ဒါ့အျပင္ လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈဟာ
လြတ္လပ္စြာ ေဖာ္ထုတ္ေျပာဆိုခြင့္ဆိုတဲ့ အခြင့္အေရးနဲ႔လဲ
ဆက္စပ္ေန ပါတယ္။

ဗမာႏိုင္ငံမွာေတာ့ အစိုးရက ဗုဒၶဘာသာဘက္က သံဃာေတြကို
အစိုးရဘြဲ႕တံဆိပ္ေတြ ဆပ္ကပ္လွဴဒါန္းတာေတြ လုပ္တယ္။
သာသနာေရး ၀န္ၾကီးဌာန ဖြဲ႕ထားျပီးေတာ့ ျပည္သူလူထုဆီက
ေကာက္ခံရရွိတဲ့ အခြန္ေငြေတြနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာစာအုပ္ စာေပေတြကို
ရိုက္ႏွိပ္ျဖန္႕ေ၀တယ္။ အခြန္ေငြေတြ သံုးျပီးေတာ့ပဲ ဗုဒၶဘာသာ
သံဃာေတာ္ေတြကို ၀တၳဳေငြနဲ႕ ပစၥည္းေတြ လွဴဒါန္း ဆပ္ကပ္တယ္။
ေက်ာင္းေဆာက္၊ ဘုရားတည္ လုပ္တယ္။ အစိုးရစာျပန္ စာေမးပြဲေတြ
လုပ္ေပးတယ္။ အခြန္ေငြ ေတြ သံုးထားတဲ့ အစိုးရသတင္းစာေတြမွာ
ဒီလိုမ်ိဳး လွဴဒါန္းတာေတြ၊ ဗုဒၶဘာသာ အထိမ္းအမွတ္ေန႔ေတြရဲ႕ အေၾကာင္းကို ေရးသားေဖာ္ျပတယ္။ ျပည္သူ႕အခြန္ေငြ သံုးထားတဲ့
အစိုးရရဲ႕ ရုပ္ျမင္သံၾကားထုတ္လႊင့္ခ်က္ေတြမွာလဲ ဗုဒၶဘာသာ
တရားေတာ္ေတြကို ထုတ္လႊင့္ေပးတယ္။ အစိုးရရဲ႕ အသိ
အမွတ္ျပဳမႈ ရထားတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္ သံဃာအဖြဲ႕အစည္းေတြ
ကလဲ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ အယူအဆနဲ႔ ဆန္႔က်င္ျပီးေတာ့
ကိုယ္ယံုၾကည္ရာကို ေရးသားတာ၊ ေဟာေျပာတာေတြ
လုပ္တဲ့ သံဃာေတာ္ေတြကို ေခၚယူစစ္ျမန္းတာ၊ အက်ဥ္းခ်
ေစတာေတြလဲ ရွိပါတယ္။

ဒီေတာ့ ဗမာႏိုင္ငံမွာ ဘာသာေရး လြတ္လပ္ခြင့္ ရွိပါတယ္လို႔
ေလွ်ာက္လွဲေနတဲ့ ပညာတတ္ေတြဟာ မတူညီတဲ့ ဘာသာေရ း
အေဆာက္အအံုေတြ နီးနီးကပ္ကပ္ ယွဥ္တြဲတည္ရွိတာကို
အေျခခံေျပာဆိုေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ႏိုင္ငံတ
ကာမွာ ဗမာႏိုင္ငံ သိကၡာမက်ေရးဆိုတဲ့ အမ်ိဳးသားေရးစိတ္နဲ႔
အရွိတရားကို ဖံုးကြယ္ထားခ်င္သူေတြ၊ အနာကို မကုပဲ
အနာကို အသာဖံုးျပီးေတာ့ အျပင္ပန္း လွဟန္ခ်ယ္ေနခ်င္သူေတြ
ျဖစ္ပါတယ္။ အထက္က စံႏႈန္းေတြနဲ႔ တိုင္းတာမယ္ ဆိုရင္ေတာ့
ဗမာႏိုင္ငံမွာ ဘာသာေရး လြတ္လပ္ခြင့္ မရွိဘူးလို႔ ဆိုရမွာပါ။
ဘာသာ သက္၀င္ကိုးကြယ္မႈ မတူညီတဲ့ ႏိုင္ငံသားေတြကို
အစိုးရက ခြဲျခားဆက္ဆံတဲ့ တျခားအေၾကာင္းေတြလဲ
ရွိပါေသးတယ္။ ရွည္မွာစိုးတဲ့အတြက္ အလ်ဥ္းသင့္တဲ့အခါမွပဲ
ေရးပါေတာ့မယ္။ ဒီမိုကရက္တစ္ဆန္တဲ့ ေခတ္မီႏိုင္ငံတစ္ခုကို
ထူေထာင္ခ်င္ရင္ေတာ့ ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရး၊ ေဒသနဲ႔ မ်ိဳးႏြယ္
စုေတြကို သစၥာခံျပီးေတာ့ ႏိုင္ငံတည္ေဆာက္ေရး လုပ္လို႔
မရပါဘူး။ ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရး၊ ေဒသနဲ႔ မ်ိဳးႏြယ္စု အေပၚ
သစၥာခံမႈကို အေျခမခံဘဲ ဗမာႏိုင္ငံေတာ္ ဗမာႏိုင္ငံသားဆိုတဲ့
National Identity အေပၚမွာ အေျခခံ တည္ေဆာက္မွ
ရပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီအတြက္လဲ ႏိုင္ငံေတာ္နဲ႔ ဘာသာေရးၾကား
စီးပိုင္းျခားထားမႈဟာ အဓိကထား လိုက္နာရမယ့္ မူတစ္ခု ျဖစ္ပါေၾကာင္း။


Ref; 1.The American Democracy By Thomas E.Patterson
2.The Origins of Political Order By Francis Fukuyama